Σήμερα, 26/11, το Αυτόνομο Ραδιόφωνο Ιωαννίνων, η συντακτική ομάδα Ιωαννίνων της εφημερίδας δρόμου Άπατρις και σύντροφοι/ισσες, πραγματοποιήσαμε παρέμβαση στην εκδήλωση που διοργάνωσε το τμήμα Νηπιαγωγών του πανεπιστημίου Ιωαννίνων, σε συνεργασία με την Ένωση Ευρωπαίων Δημοσιογράφων, με τίτλο «τα ΜΜΕ σε καιρούς κρίσης: εκπαιδεύουν ή χειραγωγούν». Μοιράστηκε το κείμενο της παρέμβασης, το οποίο αναγνώστηκε στο αμφιθέατρο, κείμενα αυτοπαρουσίασης του Αυτόνομου Ραδιοφώνου, καθώς και φύλλα της Άπατρις.
Το κείμενο που μοιράστηκε (σε PDF εδώ):
Κοίτα να δεις ποιοί μάς μιλούν…
Αφού προώθησαν επικοινωνιακά την κατάργηση του ασύλου και τη βίαιη εισβολή των ειδικών δυνάμεων της αστυνομίας στους πανεπιστημιακούς χώρους, αφού πανηγύρισαν για την καταστολή αυτοοργανωμένων μέσων αντιπληροφόρησης, όπως το athens.indymedia κι ο 98fm στην Αθήνα ή ο ραδιοφωνικός σταθμός του 1431am στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, κι αφού στήριξαν, απ’ το δικό του πόστο και με το δικό του τρόπο ο καθένας, τις πολιτικές επιλογές που λειαίνουν το έδαφος για την αναδιάρθρωση του Κεφαλαίου, έρχονται σήμερα ν’ απαντήσουν σ’ ένα ερώτημα που έχει πολλάκις απαντηθεί.
• Απαντήθηκε όταν το Mega διαστρέβλωνε το βίντεο της δολοφονίας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από ένστολους δολοφόνους του Κράτους.
• Απαντήθηκε όταν οι δημοσιογράφοι του ΣΚΑΪ μιλούσαν για διαμάχη μεταξύ οπαδών, την επομένη της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα από νεοναζί της Χρυσής Αυγής.
• Απαντήθηκε όταν η ευθύνη της κατάρρευσης του ελληνικού καπιταλισμού χρεώθηκε στους «τεμπέληδες εργάτες», στις «ακριβοπληρωμένες καθαρίστριες» και στους διαδηλωτές που
«κλείνουν τους δρόμους».
Tα κυρίαρχα ΜΜΕ χειραγωγούν. Εκπροσωπόντας συγκεκριμένα οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα, έχουν ως πάγια τακτική τους την αλλοίωση της εκάστοτε πληροφορίας και την προσαρμογή της στα σχέδια των συμφερόντων αυτών. Έτσι, στο MEGA θ’ ακούσουμε για «οργανωμένες μειοψηφίες που αντιτίθενται στην οικονομική ανάπτυξη της Χαλκιδικής μέσω της εξόρυξης χρυσού», ενώ στις ειδήσεις του ΣΚΑΪ θα έχουμε την ευκαιρία να μάθουμε πως οι τράπεζες κι οι υπερχρεωμένοι εργάτες «όλοι μαζί μπορούμε». Οι απεργίες θα βαφτιστούν, πέρα από παράνομες και αντισυνταγματικές, και «εργατικοί εκβιασμοί», ενώ οι ναζιστές θα έχουν την ευκαιρία να παριστάνουν τους καλούς Σαμαρείτες. Τελικά, όποιο κουμπί κι αν πιέσουμε στο τηλεκοντρόλ, όποια φυλλάδα κι αν ανοίξουμε, σ΄όποια συχνότητα κι αν γυρίσουμε το διακόπτη, θα έρθουμε αντιμέτωποι με μια διαφορετική «αλήθεια», που θα εκφράζει τα συμφέροντα και τους σκοπούς των ιδιοκτητών ή διαχειριστών των μέσων και της οικονομικής τους τάξης. Η ατζέντα της δημόσιας συζήτησης τίθεται απ’ αυτούς, είτε δίνοντας υπερβολικά μεγάλη διάσταση σε ασήμαντες ειδήσεις, είτε αποκρύπτοντας άλλες, με εντολή του καναλάρχη και των μεγαλοδημοσιογράφων (όπως στην περίπτωση των αγώνων στην Κερατέα) ή με εντολή των κρατικών φορέων (όπως πχ η απαγόρευση απ’ το ΕΣΡ της προβολής εικόνων φτώχειας κι εξαθλίωσης στου δρόμους της χώρας).
Με τη σημερινή εκδήλωση του ΠΤΝΕ, σε συνεργασία με την Ένωση Ευρωπαίων Δημοσιογράφων, επιχειρείται η νομιμοποίηση των κυρίαρχων μέσων, των μεθόδων και των στοχεύσεων τους απ’ το φοιτητικό πληθυσμό, με αντάλλαγμα μια βεβαίωση παρακολούθησης, ένα απ’ τα πολλά πιστοποιητικά σκουπίδια που παράγει η ακαδημαϊκή βιομηχανία τις τελευταίες δύο δεκαετίες. Αναγνωρίζεται έτσι απ’ τους ακαδημαϊκούς φορείς του πανεπιστημίου Ιωαννίνων, μέσω της επιλογής των προσκεκλημένων της, η αποκλειστικότητα των ειδικών στη διαδικασία της ενημέρωσης, η διαχείριση της πληροφορίας που αφορά όλες τις διακλαδώσεις της κοινωνικής ζωής από μία χούφτα έμμισθων υπαλλήλων, κρατικών ή ιδιωτικών. Φυσικά, δεν πέφτουμε απ’ τα σύννεφα, όπως δεν πέσαμε ακούγοντας τον αντιπρύτανη του Α.Π.Θ να ομολογεί κυνικά την αθλιότητα των ακαδημαϊκών κύκλων λέγοντας: «ας φασιστοποιηθούμε επιτέλους»! Βέβαια, κάθε δράση (φασιστοποίηση), θα συναντήσει και την ανάλογη αντίδραση…
Να πάρουμε την ενημέρωση στα χέρια μας!
Αν τελικά ο αγώνας ενάντια στην εξουσία είναι ο αγώνας της μνήμης ενάντια στην λήθη, τότε η συλλογική μνήμη και η κινηματική καταγραφή έχουν σαν βασικό εργαλείο τα μέσα αντιπληροφόρησης. Τα μέσα αυτά δεν βαφτίζουν την προπαγάνδα «αλήθεια», δεν αναγνωρίζουν στην πληροφόρηση το αντικειμενικό. Το αντικειμενικό όπως και η κοινή γνώμη, η πλειοψηφία και ή ομοφωνία είναι υποσύνολα της «κοινωνικής ειρήνης» και όλα μαζί κατασκευάσματα της κυρίαρχης προπαγάνδας. Δεν διαφοροποιούνται από τα κυρίαρχα μέσα γιατί λένε περισσότερη «αλήθεια» αλλά γιατί διαχειρίζονται την πληροφορία διαφορετικά: καταργούν την σχέση πομπού-δέκτη, αφού λειτουργούν ως ιμάντες μεταφοράς της πληροφορίας μεταξύ δρώντων, δημιουργώντας ένα ψηφιδωτό διαφορετικών οπτικών και απόψεων του ίδιου γεγονότος, πάντα από την πλευρά των αυτοοργανωμένων αγώνων κατά της κυριαρχίας και της επιβολής. Ως έννοια πολιτική η αντιπληροφόρηση, δεν αρκεί να αντιπροσωπεύει μια αντιεξουσιαστική διαχείριση της πληροφορίας. Προϋποθέτει την αυτοοργάνωση ως διαχειριστική δομή του μέσου που την πραγματώνει. Αποδίδει και εξελίσσεται όσο έχει δεσμούς και αναφορές με τα κοινωνικά κομμάτια που επιδιώκουν να συλλογικοποιήσουν την ζωή τους αντιιεραρχικά ενάντια στον κανιβαλικό ατομικισμό και την ταξική εκμετάλλευση. Στο μαινόμενο κοινωνικό/ ταξικό πόλεμο, τα μέσα αντιπληροφόρησης αποτελούν προκεχωρημένες θέσεις εφόδου ενάντια στα media του ψεύδους.
Η σημερινή μας παρουσία, λοιπόν, δεν είναι ούτε αποσπασματική, ούτε τυχαία. Είναι μέρος της καθημερινής μας δράσης στο ευρύ πεδίο της αντιπληροφόρησης. Είναι κομμάτι της προσπάθειας μας για τη συγκρότηση μιας σταθερής απάντησης στην ανάγκη των εν δυνάμει ανταγωνιστικών υποκειμένων να πληροφορούν και να πληροφορούνται, μέσα από δύο (αντι)δομές που ενισχύουν την κυκλοφορία των αγώνων, αποφεύγοντας τη δημιουργία ωραιοποιημένων εικόνων κι εμπεριέχοντας το σπέρμα της αμφισβήτησης και της ουσιαστικής ρήξης με το υπάρχον. Προσπαθούμε ν’ απαντήσουμε στη σιωπή στην οποία μας έχει καταδικάσει ο, πανταχού παρόν, κυρίαρχος μιντιακος λόγος, αναζητώντας, όχι εναλλακτικούς διαύλους, αλλά τρόπους αυτοθέσμισης, με τους οποίους σχεδιάζουμε την επίθεση, με τα δικά μας μέσα, για την επίτευξη των δικών μας σκοπών: την ατομική και κοινωνική απελεύθερωση.
Είτε μέσα από τη διαδικτυακή συχνότητα του Αυτόνομου Ραδιοφώνου Ιωαννίνων (radio-i.org), είτε μέσα απ’ τις σελίδες της εφημερίδας δρόμου Άπατρις, ξηλώνουμε τους μανδύες των ειδικών, αποεμπορευματοποιούμε την πληροφορία, τη μουσική, τη γνώση και ανοίγουμε το πεδίο της συνδιαμόρφωσης σε όλους/ες, ανεξαρτήτως ταυτότητας φύλου, γλώσσας, εθνικότητας, σεξουαλικών προτιμήσεων. Καλούμε σε συμμετοχή όχι μόνο στο επίπεδο της σκέψης και της πληροφόρησης, αλλά και προτάσσοντας την άμεση δράση και παρέμβαση στον πραγματικό χώρο, δημιουργώντας τις καταστάσεις αυτές που συνάδουν με τη δική μας ηθική, τις δικές μας στοχεύσεις, χρησιμο-ποιώντας τα δικά μας μέσα.